Het is de dag voor kerst en ik ben druk bezig met de voorbereidingen van de volgende dag. Toch ben ik de hele dag wat onrustig en klaar om ieder moment van huis te moeten. Er kan vandaag ieder moment een kindje geboren worden.
Vanaf 7 uur ´s morgens is Alisha al in het ziekenhuis omdat ze haar vliezen hebben gebroken. Ze is aan de weeën opwekkers gezet en dat is meteen zijn werk gaan doen. Om 11 uur ´s morgens krijg ik een appje dat de weeën nu begonnen zijn en dat het wachten is op het dalen van de baby en het vorderen van de ontsluiting.
Vanaf dat moment is er radiostilte. Door de spanning durf ik weinig in huis te doen vandaag. Gehaast doe ik nog even boodschappen voor de kerstmaaltijd en maak ik wat dingetjes in orde. Ik wil eigenlijk ook nog een kersttoetje voorbereiden maar ik heb geen idee wanneer ik wordt opgeroepen. Als het dan 2 uur is geweest besluit ik toch nog om aan het toetje te beginnen.
Op het moment dat ik de toetjes helemaal klaar heb en ik ze in de koelkast wil zetten gaat mijn telefoon af. Dat zal het lang verwachtte telefoontje zijn! En dat klopte. Alisha zit nu op 6 cm ontsluiting en het gaat nu snel. Ik wordt gevraagd om met spoed naar het ziekenhuis te komen. Dit is namelijk al de derde bevalling van Alisha wat kan betekenen dat de bevalling ineens heel vlug kan gaan.
Alisha is moeder van de vierjarige Janaya. Nog geen jaar na de geboorte van haar dochter volgde er een traumatische gebeurtenis. In 2021 was Alisha in verwachting van zoontje Gianni. Door een acute placenta ontsteking kwam er een spontane bevalling op gang. Met 23 weken is zoontje Gianni ter wereld gekomen en helaas is hij diezelfde dag nog overleden.
Vanwege deze verschrikkelijke gebeurtenis is deze zwangerschap van haar tweede zoontje soms wat pittig. Naast de lichamelijke klachten werkt de eerder opgelopen trauma door het vroegtijdige bevallen nu ook mentaal op Alisha door. De angst voor herhaling is groot en die spanning voelt ze continu.
Bij binnenkomst tref ik Alisha aan zittend op de zwangerschaps bal met haar partner Joseph aan haar zeide. Ondanks de pijn van de weeën wat op gezicht af te lezen is vind ik het nog best een kalm tafereel.
Ik neem plaats naast de moeder van Joseph die ook in de ruimte aanwezig is. Ze kijkt met spanning en vol verwachting toe hoe haar schoondochter de weeën opvangt.
Aan mijn linkerkant staat een tafeltje met daarop een portretfoto van een mooie vrouw. De moeder van Joseph vertelt mij dat deze vrouw de moeder van Alisha is die helaas is overleden. Met haar foto in de ruimte ontstaat er toch nog het gevoel dat de moeder van Alisha er ook bij aanwezig is.
De weeën nemen toe en Alisha neemt plaats op het bed. Ze zit inmiddels op 8 cm ontsluiting en heeft al persdrang. Toch moet ze nog even proberen om het persen tegen te gaan maar wat kost dit een moeite! Op dat moment wil Alisha eigenlijk alleen nog maar dat de pijn stopt en dat ze haar kindje mag vasthouden.
Om de hartslag van de baby in de gaten te kunnen houden wordt er een elektrode op het hoofdje van de baby geplaatst.
Al snel zit Alisha op 10 cm ontsluiting en het persen mag beginnen. Joseph wijkt geen moment van haar zijde en zijn arm en hand worden goed fijn geknepen. Na een aantal keren goed persen is het hoofdje van de baby al te zien. Met wat hulp van de verloskundige volgt niet veel later ook de rest van zijn lichaampje. Om 15:43 uur word de kleine geboren.
Iedereen in de kamer raakt geëmotioneerd bij het zien van de kleine man. De spanning dat zich al uren in de ruimte aan het opbouwen was bereikte de climax. Nu kwam de ontlading. De baby word op de borst van Alisha gelegd en het eerste wat ze vraagt is: leeft hij? Waarop Joseph geëmotioneerd antwoord: Ja schat, hij leeft! Op dat moment klinkt ook het eerste huiltje, wat iedereen raakt. En de tranen beginnen te vloeien.
De kleine man heeft de naam Jason gekregen. Hij wordt gewogen, gemeten en zijn reflexen worden nog even getest. Hij weegt 3200 gram en is 50 cm lang. Hij heeft 10 vingers en 10 tenen en alles werkt naar behoren.
De ruimte is nu gevuld met vreugde en het beschuit met muisjes staat op tafel.
Zus Janaya is nog even op bezoek gekomen en wat is ze trots! Ze komt binnen met een hele grote ballon waar "It's a boy!" op staat. Ze bewonderd maar al te graag haar kleine broertje en geeft hem voorzichtig een kusje.
Vader Joseph gaat nog even zitten met de kleine Jason op zijn borst terwijl Alisha een frisse douche neemt. De liefde en blijdschap straalt van alle gezichten die aanwezig zijn in de ruimte. Ik zet nog even een stap naar achter en ik neem het hele plaatje in mij op. Joseph zit naast het tafeltje met de foto van Alisha's moeder. Haar gezicht lijkt een blik te werpen op haar pasgeboren kleinzoon. Ik beeld mij een dikke knipoog naar haar kleinzoontje in. Het plaatje is compleet.
